salam..
lewat petang tadi..dh hampir waktu mahgrib..kawan ku telefon mintak tlg ku ambik dia kat umah kawan kami...kawan ku baru je habis discussion pasal assignment..lepas dia call terus ku bergegas bwk moto ku..nak kejar sebelum azan maghrib..sampai2 je kat sana..xde sape2 pun tunggu kat bawah..yg ku ni ingat kawan ku tunggu kat bawah..hon kan motor x muncul2 jugak orgnye..yg ku ni plak x bwk nset..mmg x boleh nak call la kawan ku tu..
x boleh jadik ni..kena naik atas ni..dengan tak tau mana 1 umah kawan ku tu..ku pg la setiap tingkat..tgk kasut yg x boleh tahan..ada kasut laki..mesti bukan ni, ada kasut budak2..mesti bukan jugak..nampaknya x menjadi teknik ku nak cari rumah kawan ku tadi..dah bis nek tingkat ats sekali..ku turun bawah semula..sambil2 tu ku panggil gak nama kawan ku tu.. " mizah...mizah...mizah..mizah.".bergema kot kat situ...hehe..ku tergelak sendiri..macam la bleh denga..dah la umah byk..mmg dah x tau nk wat ape dah pas x jumpe tu..kebetulan ade sorg mak cik ni keluar dari umah.. " makcik2, tau x kat mane ade student tinggal kat sini? dengan berani ku bertanya. " "ade2..rasanya de 3 rumah kot ade student..macam ni la..kita cuba ketuk pintu setiap umah student yg de kat sini ye".. "ok mak cik, jom2"..first umah, ketuk2..mmg bukan kawan ku..2nd umah...tgk2 yg buka pintu sah mmg kawan ku..Ya Allah..lega sangat..terima kasih byk2 kat mak cik atas bantuan yg diberi..hanya Allah mampu membalasnya...
moral of the story: setiap kesusahan Allah pasti beri pertolongan...terima kasih Ya Allah..
11 feb 2011 @ puncak alam
2 comments:
allah sentiasa ada untuk kita, cuma kita yg sentiasa menyombong diri melupakannya
nim
betul..kdg2 bila masa susah je baru kita teringatkan Nya..
Post a Comment